Langzaam aan is het de bedoeling dat ik weer richting mijn oude ik ga. Dat langzaam aan is voor mij toch wel een ding hoor.
Gelukkig is het nog mooi weer. Hopelijk blijft dit elke zondag zo, dan kan ik namelijk kijken naar de wedstrijden van de tenniscompetitie van Tijs. Eindelijk kan voor hem het tennissen weer beginnen. Inmiddels is hij ook al 2 weken naar school geweest. Daar is hij erg blij mee. Hij straalt weer.
Voor mij is het nog steeds lastig om niet te veel te doen op een dag. Doordeweeks lukt dit aardig. Maar als het weekend er is wil ik zoveel mogelijk leuke dingen doen en het liefst met z’n allen. Lijkt wel of ik dan iets in wil halen. Hier moet ik dus nog iets beter een balans in vinden.
Het schrijven van mijn blog is ook best wel een ding moet ik eerlijk zeggen. Ik vind het heel leuk om te doen en ik kan ook lekker van me af schrijven. Het enige grote nadeel is, dat ik daarvoor achter mijn computer moet gaan zitten.
Je zal wel denken, dat kost toch geen energie. Maar het tegenovergestelde is waar. Vooral het nadenken over hoe ik alles ga verwoorden, en het dan ook nog eens tikken, kost veel energie. Een activiteit die ik dus ook echt in mijn schema in moet plannen.
Nou ik kan je vertellen dat een week zo vol is en dan blijft er nog een hele lijst over die ik moet opschuiven naar de volgende week. Niet echt mijn ding. Ik rond alles liever zo snel mogelijk af om rust in mijn hoofd te krijgen. Maar ik moet er mee leren leven.
Waar ik nog meer mee moet leren leven is dat het gewoon echt lang duurt voordat er hier in huis weer een “normaal” ritme is. Dat ik weer gewoon mezelf kan zijn en niet steeds belemmerd voel in mijn ik zijn. Dit geldt natuurlijk ook voor Vriso en Tijs. Nu pas komen we tot een soort van rust en merken we allemaal hoeveel energie de afgelopen maanden heeft gekost.
Vriso en Tijs hebben afgelopen zaterdag de kajuitzeilboot omgevaren vanaf De Nieuwe Meer naar De Wijde Blick. Het was een zeer mooie dag om dit te doen. Wel een lange tocht maar doordat ze de mast hadden laten zakken konden ze bijna alle bruggen onderdoor en dat scheelde wel. Amsterdam door, over de Amstel naar Diemen, de Weespertrekvaart, bij Driemond het Amsterdam Rijnkanaal over naar Weesp en dan de Vecht af richting Loosdrecht. Bij de sluit het Hemeltje het Hilversums kanaal op en dan de N201 onderdoor naar de Wijde Blick. De boot heeft het goed volgehouden en de motor is starten en lopen. Van het voorjaar lekker zeilen.
Deze week weer bloed prikken en hopelijk hoor ik as maandag dat mijn bloed zo goed is dat ik mag stoppen met de anti biotica. En wat ik dan als eerste ga eten en drinken?!?!?!
Heerlijk wijntje met carpaccio!!! Goed bezig Pascal!!💪😘
Ja dat hoop ik ook voor je ..dat alles langzaam weer een beetje normaal gaat worden… geduld dat is het … maar ik begrijp dat het moeilijk is .
Dikke kus 💋💋💋💋
💋
Fijn dat je de energie vond om te schrijven, dat doe je goed. Als je een tijdje niet schrijft begrijpt iedereen dat daar een goede reden voor is. Net als een stevige vriendschap, die kan het ook hebben als er even gepauzeerd wordt.
Ik hoop dat he afbouwen van de antibiotica gauw kan, maar zolang het niet verantwoord is moet je maar denken dat je die bescherming nodig hebt.
Ook ik ben al die tijd niet bij de Zandzee geweest, vertrouw het nog niet.
Maar er komen betere tijden en dan zien we elkaar bij de “Hydromatties”
Ik mis het echt wel
Hoop idd dat je bloed zo goed is dat je van de antibiotica af kan. Dan lekker dingen eten waarvan je houdt. Hoop dat het zo voorspoedig blijft gaan. Groetjes
Je doet het echt goed Pascal! Het kost tijd om weer energie op te bouwen maar het komt goed. Zeker met lieve mensen om je heen! Geniet van het leven en komt het vandaag niet dan komt het volgende keer wel….. het is lastig (ik weet er alles van hihi) maar je zal merken dat het, over een tijdje, iets makkelijker wordt om dat soort dingen wat los te laten.
dikke knuffel van Caroline (en Sanne)
Knuffel