Opname 4

Na overleg met de hematoloog vorige week maandag tot de conclusie gekomen dat de vlekken op mijn huid en de jeuk echt komen van een allergie. Vermoedelijk voor een van de 2 antibiotica die ik slik. Stoppen met degene tegen virussen. Als de allergie over een week niet minder is, dan stoppen met degene die tegen de bacteriën is.

Donderdag al gestopt met de andere antibiotica in plaats van de maandag, want de allergische reactie werd alleen maar erger. Gelijk vrijdagmiddag al resultaat en zaterdag bijna alle uitslag en, niet geheel onbelangrijk, ook alle jeuk verdwenen. Wat een verademing.

Inmiddels sinds donderdag ook weer aan het vaste voedsel. De nutridrank werd ik wel erg zat en de daarmee samenhangende diarree ook.

Zaterdagmiddag blijf ik verhoging houden, met wat koortspieken. Ook al opgestaan met behoorlijke pijn in mijn rechterbeen. Om 5 uur maar richting Utrecht om bloed te laten prikken en de artsen te laten kijken. In het ziekenhuis aangekomen geen koorts meer. Iets van naar de tandarts met kiespijn en dan geen kiespijn meer hebben. Toch maar bloed prikken en urine inleveren. Weer een foto van mijn longen. Deze keer ook een echo van de bult in mijn rechterbeen. Alles was goed en aangezien ik geen koorts meer had mocht ik weer naar huis. Maandag overleg met mijn Hematoloog en de uitslag van de urinekweek. Mocht ik eerder een verslechtering krijgen weer aan de bel trekken.

Alles ging vrij redelijk zondag, bij het opstaan ook wel pijn in mijn linkerbeen, maar ik voelde me verder redelijk goed. In de middag wel weer verhoging, maar tegen 18 uur was deze ook weer weg.

Maandagochtend ook pijn in mijn rechtervoet met opstaan. Nu had ik het gevoel alsof ik griep had, dus die pijn vond ik niet zo raar. Om 17 uur belde de Hematoloog, ik had een blaasontsteking en dat kon best die pijnen verklaren. De antibiotica tegen virussen moest ik maar weer aan gaan beginnen, voor de antibiotica tegen bacteriën ging ze op zoek naar alternatieven waar ik wel tegen zou moeten kunnen en een kuur voor mijn blaasontsteking.

Na het avondeten wil ik opstaan om naar bed te gaan, maar dat gaat niet helemaal goed, ik zakte door mijn benen. Vriso heeft me toen naar binnen geholpen en ik ben op de bank gaan liggen, na een kwartiertje voelde ik al dat het niet goed ging. Inmiddels al behoorlijke koorts en maar weer gebeld met het ziekenhuis. Je raad het al; langskomen en ga maar uit van opname.

Om half 3 in de nacht lig ik eindelijk op zaal, afdeling geriatrie. Nu paste ik daar wel qua bewegen. Lopen en in en uit bed gaan kon ik echt niet meer. Een behoorlijke klap, ik voelde me echt heel erg verdrietig. Voor alles had ik hulp nodig. Po-stoel naast het bed en bellen als ik moet plassen etc. Met een blaasontsteking is dat wel elke 2 uur gemiddeld. Zo bang dat alles voor niks is geweest en de sclerodermie weer helemaal terug komt.

De volgende dag een scala van artsen aan mijn bed. Weer een echo van mijn rechterbeen, de radiologen kwamen er niet uit wat het kon zijn. De reumatoloog heeft ook nog geen idee en gaat in overleg met haar collega.

In de middag kriijg ik wat meer vertrouwen in mijn benen, de pijn wordt ook iets minder en strompelen naar het toilet gaat weer. Het voordeel van het feit dat ik op deze zaal lig is dat er allerlei hulpmiddelen aanwezig zijn en mensen liggen die hier ervaring mee hebben. Mijn buurman adviseerde dan ook om de rollator te gebruiken. Ik moet zeggen ideaal zo’n rollator.

De volgende ochtend gaat het lopen al beter en met de rollator naar de badkamer om mezelf te wassen, ik vergeet mijn kleren en zonder rollator loop ik terug naar mijn bed!!! Op dat moment komt de reumatoloog aangelopen en helemaal verbaasd natuurlijk. Net als ik als ik besef dat ik eigenlijk weer redelijk normaal kan lopen.. Hoe snel kan je iets krijgen en hoe snel kan je verbeteren, echt heel apart. Nog wel een echo van mijn schouders, daar had ik inmiddels ook last van, om te kijken of er niet iets met mijn schoudergewrichten aan de hand is.

Om een nu al lang verhaal iets te verkorten, het vermoeden is dat de ontsteking in mijn lijf in combinatie met mijn lage weerstand ook op mijn spieren is gaan zitten en de antibiotica nu zijn werk aan het doen is. Gelukkig geen verergering van de sclerodermie of een terugval in mijn bloedwaardes. Donderdag mag ik naar huis.

Vandaag nog even genieten van al het lekkere eten. Ja het menu in het ziekenhuis is vernieuwd, vanavond lekker een maaltijdsalade, geitenkaas met honing en walnoten. Vanmiddag lekker beschuit met aardbeien.

Sinds donderdagmiddag weer lekker thuis. Voel me weer prima, hopelijk krijg ik geen zware terugvallen meer en kan ik vanaf nu lekker thuis blijven. De diverse afdelingen in het ziekenhuis heb ik nu wel gehad.

Wat ik steeds vergeet te vertellen is dat mijn haar weer begint te groeien en de mimiek in mijn gezicht ook weer terug komt (en de daarbij behorende rimpels). De behandeling slaat echt aan. Zo blij dat ik het gedaan heb.

11 reacties op “Opname 4”

  1. Oh wat een pech kan iemand hebben.. er blijft je ook niets bespaard.
    Fijn dat je nu weer thuis bent.. bij je mannen .

    Dikke kus 😘😘😘😘

  2. Heel veel sterkte bij de verdere behandeling die dus aanslaat 💐💐en hopelijk zie ik je over een tijdje weer bij hydrotherapie 🏊🏻‍♂️, groeten Frank

  3. Hoi Pascal.
    Letterlijk met vallen en weer opstaan ga jij het redden,
    💯 % ! Het verloopt niet echt vlekkeloos, maar met jouw instelling komt het goed. En wat fijn dat je haar weer begint te groeien en die rimpels die krijgen we allemaal 🤗. En met “gewoon” eten voel je hopelijk ook weer wat minder patiėnt.
    Nou Pascal toi toi toi en dikke knuffel 😘

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.