Het voelt als een mijlpaal. Vandaag, 5 jaar geleden, kreeg ik mijn stamcellen terug. Voor mij een memorabele dag. Al lang niet geschreven, 2,5 jaar alweer en niet omdat er niets te vertellen valt, maar gewoon erg druk gehad met mezelf, familie en vrienden. Maar vooral met het leren omgaan met de restgevolgen van de […]
Inmiddels ruim een half jaar geleden dat ik wat geschreven heb. Niet omdat er niets gebeurd is. Maar gewoon te druk met andere dingen. De webinair was super gaaf om te doen. Heel spannend maar zo leuk. Het was vermoeiend zo’n hele middag, maar gaf ook veel energie. Mooie reacties van iedereen. Het leven gaat
Het is al weer even geleden dat ik wat geschreven heb. Niet omdat ik niks te vertellen had, maar gewoon geen tijd voor vrij gemaakt. En te druk met andere dingen. Het afgelopen half jaar zijn we redelijk goed doorheen gekomen. In oktober was de huisarts nog even bang dat ik een longembolie had. Weer
Mijn laatste blog is alweer 2 maanden geleden. Wat gaan de weken snel. Maar gelukkig wel veel goed nieuws te vertellen!!! Vlak voordat we op vakantie gingen kreeg ik de uitslag van de kweek van mijn lymfeklier. GEEN lymfoom. Wat was ik opgelucht. Ik zag het namelijk allemaal even niet meer zitten. Begin je net
Eind maart schreef ik mijn laatste blog, vlak voor de verhuizing. Inmiddels is het alweer eind mei, 2 maanden verder. En ik heb gewoon geen tijd en energie gehad om te schrijven. Terwijl mijn hoofd vol zit met van alles om op te schrijven. Het lastige is dan om een begin te vinden om weer
De laatste week in ons huis is aangebroken. Het wordt steeds leger. Wel spannend en raar. Na 18 jaar hier met veel plezier gewoond te hebben nu alles inpakken en volgende week definitief de deur achter ons dicht trekken. Was verhuizen maar zo simpel als op het plaatje. Vanaf begin januari ben ik al elke
LAATSTE WEEKJE !!! Meer lezen »
Kracht moet je wel hebben om dit allemaal te doorstaan. Een opmerking die iemand maakte toen ik vertelde over mijn rollercoaster. En dat klopt ook wel. Het rare is alleen dat die kracht bij mij vanzelf is gekomen of er misschien al was. En nu ga ik merken dat het allemaal wel mooi is geweest
Normaal besteed ik niet veel tijd aan mijn verjaardag. Maar vandaag 29 oktober 2020 is anders dan normaal. En waarom, om zoveel redenen. Vandaag word ik 47, maar vandaag is Pascal 2.0 ook een half jaar oud geworden. Deze maand is het een jaar geleden dat ik te horen kreeg dat ik Sclerodermie had, en
Jullie hadden nog een uitslag tegoed van mijn bloed. Mag ik alles weer eten en drinken en ben ik van de antibiotica af of toch niet. Het goede nieuws is dat mijn waardes wel weer verbeterd zijn, maar nog niet genoeg. Nog maar weer een maandje doorzetten. Op 26 oktober weer uitslag. Vlak voor mijn
Langzaam aan is het de bedoeling dat ik weer richting mijn oude ik ga. Dat langzaam aan is voor mij toch wel een ding hoor. Gelukkig is het nog mooi weer. Hopelijk blijft dit elke zondag zo, dan kan ik namelijk kijken naar de wedstrijden van de tenniscompetitie van Tijs. Eindelijk kan voor hem het
